Het leven met een baby staat nooit stil, dat hebben we de laatste tijd wel gemerkt. Ik merkte daardoor ook dat het al een hele tijd geleden was dat ik nog een blogpost heb getypt. It was about time!
Na ons weekendje Center Parcs zijn we eindelijk in een mooi eet- en slaapritme gevallen. Geen gedoe meer met rekenen om hoe laat ze dan 's avonds een fles moet hebben maar een mooi schema waarbij ze 's avonds om 10 uur een douche krijgt met een fles om half 11 en pas terug wakker wordt tussen 5 en half 6 voor de volgende fles. Daarna slaapt ze nog verder tot 10 uur dus een gelukkige mama hier! Ook in de namiddag doet ze eindelijk een flink dutje in plaats van die hazenslaapjes. Volgende week start ik met werken en gaat ze naar de opvang, hopelijk blijft de routine er in. 13 februari was het dan tijd voor haar vaccinatie bij kind en gezin. Ik had wel wat zenuwen om haar te gaan wegen en dat was wel terecht. Janne was maar 50 gram bijgekomen! Ik had jullie de vorige keer verteld over hoe moeilijk het soms was om haar eten te geven en dat ze toch wel minder dronk. Wel, haar mondje bleek Parels van Epstein te bevatten, goedaardige cysten op het tandvlees die pijnloos zijn. Waar haar geween tijdens de fles dan vandaan komt is voor ons nog steeds een raadsel. We blijven het natuurlijk verder opvolgen. Voor de rest sliep Janne bij de verpleegster en heeft ze om en bij de 20 seconden geweend na haar prik. Het is zeker en vast een taaie madam! 14 februari was het dan tijd voor haar eerste feestje. Pieter Jan was jarig en we waren uitgenodigd om eentje te gaan drinken. Ik had er wel veel zin in! Uiteraard ging Janne mee en het oorspronkelijke plan was om te blijven tot haar fles van 10 uur. Ik had echter nog geen zin om naar huis te gaan dus we hebben gewoon daar haar fles gegeven en dat ging heel vlot. Thuis is ze dan in haar bedje gegaan zonder een douche. Het moest er toch ooit eens van komen. En gelukkig sliep ze nu ook terug mooi tot 5 uur, joepie! Een geslaagde avond/nacht. 15 februari was dan misschien één van de belangrijkste momenten voor ons, ze ging voor de eerste keer gaan logeren bij meme en pepe. We gingen namelijk gaan eten met meetje Elien en Nonkel Kenny. Wat hadden we er zin in! Ik nam me voor om Janne af te zetten rond kwart over 6, wat uitleg te geven en met een glimlach te vertrekken. Tot het zo ver was... Ik gaf mijn mama een uitleg over het badje en de fles en ja hoor, daar waren de tranen! Volledig onvoorbereid dat dit kon gebeuren liep ik vlug achter een papiertje om de tranen te drogen, blijkbaar moeten ergens diep vanbinnen die moedergevoelens zich schuilhouden. Ik had het even lastig bij het buiten wandelen maar heb vlug de knop omgedraaid. We hebben genoten van een gezellige avond. 's Nachts goed slapen was echter wat minder, automatisch lag ik op geluid te luisteren dat er eigenlijk niet was. Ik lag veel te draaien en te keren en was dus uiteindelijk nog meer moe dan ik voordien was. Ik kon dan ook niet wachten om Janne op te halen. Zondagmiddag rond half 1 waren we dan bij mijn ouders. Toen we over haar park gebogen stonden keek ze eerst maar even naar ons, tot ze onze stem hoorde. Een smile tot achter haar oren kwam tevoorschijn. Moest ik nog getwijfeld hebben of ze ons herkent had ik nu wel de bevestiging gekregen. In de namiddag waren we uitgenodigd op een babyborrel en ook daar gedroeg ze zich voorbeeldig. We waren nog geen kwartier aangekomen of ze lag al te slapen in mijn armen. Jonas ging om de draagzak en zo heeft ze anderhalf uur geslapen, ze had er echt wel deugd van! Het was een geslaagd weekend. Jammer genoeg had ze op maandag haar 'zaagdagje' of ook wel 'regeldag' genoemd. Wenen, neuten, slecht eten, hangerig, ... Noem de lastige momenten van een baby op en ze had ze allemaal die dag. Terug naar de hazenslaapjes uiteraard terwijl ze echt wel moe was. Wat waren we blij dat die dag voorbij was. Ik heb oneindig veel respect voor ouders met een huilbaby, chapeau! Dinsdag 18 februari was opnieuw een zeer spannende dag. Het was tijd voor het eerste wenmomentje in de crèche. Ik had een afspraak in Lochristi dus het kwam wel mooi uit dat ik niet met een baby moest gaan want ja, het gaat toch allemaal sneller vooruit als je alleen bent. Haar afgeven ging veel vlotter dan ik verwacht had, wetende dat het slechts voor 2 uurtjes was. Achteraf hoorde ik dat ze het heel goed had gedaan! Ze had wat rondgekeken, was zelfs in slaap gevallen en had haar fles flink uitgedronken. Wat een geruststelling. Op vrijdag mocht ze dan opnieuw gaan en dan had ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om een uitgebreid bad te nemen. ZALIG. Ook nu deed ze het heel flink. Er werd me echter wel gewezen op het feit dat er wel wat traantjes en prut uit haar ogen kwam, dit zou kunnen wijzen op een oogontsteking... Gelukkig kreeg ik bij de apotheker een zalfje en zou het snel verholpen zijn. Zaterdagavond ging de carnavalsstoet door in Zelzate. We spraken af met Joyce, een vriendin, om samen te gaan. Janne was ook van de partij en ook hier had ze geen last van. We hadden ze goed ingeduffeld want het weer was echt verschrikkelijk. Ze heeft een hele tijd geslapen (wat wil je, lekker warm tegen mama) en deed haar ogen een kwartiertje open vooraleer ze opnieuw in slaap viel. Wat een schatje is die dochter van ons toch! Eergisteren had Janne opnieuw een wenmomentje in de crèche en ook deze was vlot verlopen. 's Morgens was ik nog even bij Kind&Gezin gepasseerd om haar te wegen en gelukkig was ze nu 180 gram aangekomen. Beter, maar nog niet super. We houden het dus nog steeds in de gaten. Jammer genoeg had ze in de namiddag niet echt een dutje gedaan waardoor ze 's avonds wel heel moe was. Toen ik haar meenam naar boven merkte ik wel dat ze niet volledig in orde was. Ik nam haar temperatuur en verschoot wel wat: 38,2°C. Koorts dus.. Mijn arm piepke was ziek geworden. Uiteraard hoorde ik wel dat ze al een aantal dagen wat meer hoestte en we waren ook al even bezig met haar neus uit te spuiten maar ik had hier verder nog niet bij stil gestaan. Ik gaf Janne een supo, ze kreeg een flesje maar gaf jammer genoeg wel wat over. Uiteindelijk ging ze in haar bedje maar sliep ze toch niet zo goed. Gelukkig was 's morgens haar koorts wel gezakt. Echter gaf ze ook telkens over bij de volgende flessen en toen begon ik me wel wat zorgen te maken. Na contact opgenomen te hebben met Kind&Gezin nam ik toch het besluit om een afspraak te maken met de huisarts. Ik wou het niet op mijn geweten hebben dat onze kleine meid ziek was en dat we haar niet de beste zorgen hadden gegeven. Gelukkig mocht ik om half 5 langs gaan. En ja hoor, daar viel het verdict: een virus had onze kleine meid te pakken. De oogontsteking was al een voorteken en het had zich echt wel doorgezet. Het overgeven werd veroorzaakt door de snotjes die ze inslikt in plaats van weg snuit zoals wij het zouden doen. Resultaat: neusdruppeltjes en Protectis om haar darmpjes te ontsmetten. Want ja, wrijven met die handjes in de ogen, hup, dat vuistje in de mond... Niet echt de ideale situatie om te genezen van een verkoudheid. Gisterenavond kregen we echt wel medelijden met haar. Ze had 100 ml minder gedronken dan de dag ervoor, wat (met in het achterhoofd het feit dat ze minder aankomt) wel wat zorgwekkend was. Ik nam haar bij mij en ik merk plots dat ze begint te kokhalzen. En ja hoor, een grote gulp melk over mij. Er zat een boertje vast waarbij een heleboel melk mee kwam. Ik sprong vlug de douche in (ja, zo nat was ik) en nam ze erna terug bij mij. Uiteindelijk had ze een halfuur rechtop gezeten en ze viel echt wel in slaap dus ik legde haar in haar bedje. Nog geen 5 minuten later gaf ze weer een heleboel over, deze keer met kracht. haar slaapzakje volledig nat. Ook deze ochtend was dit het geval, opnieuw had ze eerst op mij overgegeven en daarna nog eens in haar bedje. Die hoorde ik echter aankomen en ik hield mijn hand al voor haar mond maar er zat zoveel kracht achter dat het er gewoon over vloog. Tetradoek onder haar kletsnat, zijkant van de co-sleeper nat, mama terug nat... Laat ons hopen dat dat kleine prutske rap genezen is want het is echt wel zielig om haar zo te zien.. Gelukkig zijn er ook nog toffe momentjes en met de foto's hieronder laat ik jullie even mee genieten. Want hoe schattig is het als zo'n baby'tje op de handjes sabbelt en kleine geluidjes begint te maken. Mijn moederhart smelt...
0 Comments
Vrijdag was het eindelijk zo ver: ons weekendje Center Parcs! Hier ging een drukke week aan vooraf dus we waren blij als we konden vertrekken. Eerst en vooral was deze week de week waarin ik Janne ging leren om overdag dutjes te doen in haar eigen kamer. Gelukkig was dit een succes! We legden haar babynestje in dat bed waardoor ze niet het gevoel had dat ze in zo’n gigantisch bed lag. Ze viel in mijn armen in slaap en hop, Ze deed een dutje van een uur, iets wat ze nog nooit gedaan had overdag in haar park. We waren vertrokken. Niet alle dutjes zijn even lang en voorlopig leg ik ze er steeds al slapend in maar het is toch een vooruitgang. Deze week zal wat moeilijker worden, haar moe maar wakker neerleggen... Wish me luck, tips zijn altijd welkom! Op donderdag hadden Janne en ik de sessie babymassage. Hier had ik al een hele tijd naar uitgekeken. Ik dacht; zo’n brave baby, die gaat daar zeker van genieten. Had ik me daar even in vergist... Zoals je waarschijnlijk in de vorige berichten kon lezen weet je dat Janne een uitslaper is. Ik moest ze dus donderdag om half10 wakker maken om haar aan te kleden, we moesten om 10 uur in Assenede zijn. Eens toegekomen had ik een wakkere, vrolijke baby. Bon, uitkleden maar en daarna een woordje uitleg. Maar toen, toen liep het mis. Ik had 10 minuten daarvoor nog maar gezegd wat voor een brave baby ik had en daar waren de eerste ‘neut’geluidjes al. Janne had namelijk helemaal geen zin om op haar rugje te liggen. Ze was moe en wou liever heel dicht bij mama zijn. Bij de hoofdmassage hebben we nog even doorgezet maar toen ik aan haar lijfje moest beginnen was het op... Janne begon te huilen en de enige manier om haar stil te krijgen was door haar dicht bij me te nemen. Niet ideaal als je moet masseren natuurlijk. Nadat ze bij elke poging om haar neer te leggen - ook al sliep ze - begon te wenen was het duidelijk: ik zal gewoon goed opletten en we proberen het thuis wel eens. Na ongeveer een kwartiertje was ze goed aan het slapen, een powernapje. Toen we de rug moesten masseren mocht ze op haar buikje liggen en dat vond ze wel prettiger. Aleja, voor 10 minuten dan toch want ook daarna kwamen de tranen. Huidhonger, you say? Uiteindelijk heb ik me dan maar zelf neergelegd en Janne op mijn buik gelegd en zo gemasseerd. Dat was wel een succes! We proberen de technieken binnenkort thuis nog eens, wie weet kan ze er dan wel van genieten (als ze uitgeslapen is). Vrijdagnamiddag kwam voor de voorlaatste keer onze kraamzorg. Ideaal, zo kon ik boodschappen doen en valiezen maken terwijl zij met Janne bezig was. En wat een boel gerief moest er mee! Rond kwart over 3 zijn we de auto beginnen inladen en rond kwart voor 4 konden we eindelijk vertrekken, richting Port Zélande. Onze koffer zat helemaal vol: kleren voor ons, kleren voor Janne, haar babynestje + lakens, eten, haar speelkleed, haar wipper, ... Je kan het zo gek niet bedenken of we hadden het mee. Gelukkig heeft Jonas een grote auto, zag je ons al met 2 auto’s rijden? We hadden een vlotte autorit, Janne liet haar af en toe eens horen maar toen we toekwamen lag ze vrolijk rond te kijken. We konden richting ons huisje gaan. Daar toegekomen waren we misschien licht teleurgesteld, het huisje bleek een pak kleiner te zijn dan dat ik initieel had gedacht. Ook hadden we zowel een babybox als babybed gevraagd maar op onze slaapkamer stond enkel een reisbed klaar. Wij dus gebeld naar de receptie en het zou nagebracht worden. Ik was boven toen Jonas de deur open deed en wat bleek; de box was ook gewoon een reisbed... Niet echt handig dus! Gelukkig hadden we een wipper en speelkleed mee alsook haar reismand waar ze in kon slapen overdag. ‘S avonds zijn we even gaan verkennen, hebben we iets gegeten in ons huisje en rond 11 uur gaan slapen (dan was het tijd voor een flesje). Jammer genoeg was er geen bad. Maar ik bedacht al snel een oplossing: we nemen Janne mee onder de douche! En wat genoot ze daarvan. De stralen water die op haar vielen, daar had ze echt wel deugd van. Goed om weten want ze begint uit haar babybadje te groeien... Janne was precies wel erg moe van de reis. Ze sliep tot 4 uur en wou dan een fles, sliep erna tot 8 uur en wou terug een fles en sliep daarna nog verder tot half 12. Jonas en ik zeer gelukkig want ook wij lagen tot half 11 in bed. De planning voor die dag: wandelen - zwemmen - eten. En vooral, genieten! We gingen na het ontbijt/brunch een wandeling maken. Echter liep dit niet helemaal zoals voorzien: het regende... Oké, verandering van plan: we gaan zwemmen! Voor iemand die alles graag gestructureerd heeft was dit een kleine aanpassing in de planning. Maar ik was vertrokken met die mindset dat ik het allemaal over mij ging laten komen, we zien wel. Eens in het zwembad aangekomen (met een hele volksverhuizing aan materiaal) kozen we een cabine met verzorgingstafel. In het zwembad zelf staan boxen voor baby’s, wat ook erg handig is. We hadden Janne haar reiswieg mee en die paste perfect in die box. En toen was het tijd om te zwemmen! Ik bespaar jullie een hele beschrijving maar in plaats daarvan laat ik jullie even mee genieten! Een echt succes! Janne zwom, sliep en was een vrolijke baby, een echte waterrat. We bleven tot 3 uur in het zwembad zodat we haar om 4 uur een fles konden geven, we hadden namelijk om half 6 een reservatie om te eten.
Van dat etentje hebben we ook genoten. Janne lag in haar buggy vrolijk te kijken naar ons terwijl we aten, deed zelfs een halfuur een dutje maar deed ook haar broekje vol. Kortom, een geslaagde avond. We hadden echter geen zin om tot 12 uur wakker te blijven voor de fles dus hadden we beslist om Janne in bed te stoppen na haar douche en fles van 8 uur. Jonas en ik speelden dan nog wat spelletjes en kropen om 10 uur ook ander de lakens. Janne had hier geen problemen mee. Echter moesten we er wel om 2 uur uit voor een fles, dat was wat minder. Wat ik wel heb geleerd is om Janne niet naast mij te hebben in bed. De slaapkamer was zodanig klein dat haar bed niet naast ons kon. Dit was dus al een eerste stap naar het slapen in haar eigen bed ‘s nachts. Op zondag was het tijd om alles op te ruimen, we lieten Janne zolang mogelijk liggen in bed. Rond 11 uur zat alles in de auto en was het tijd om Janne wakker te maken. Maar nee hoor, daar had zij nog niet veel zin in. Jonas ging ze halen en ze sliep rustig verder. Dan maar met pyjama en al in de maxi-cosi naar het zwembad! We genoten opnieuw van een toffe zwempartij en keerden rond 3 uur huiswaarts. Want ja, met die storm wist je maar nooit. Thuis waren we zo vermoeid van een weekendje ontspannen dat Janne en ik beiden een middagdutje van ongeveer een uur hebben gedaan, wat deed dat deugd! Een geslaagd weekendje dus. Hier nog enkele tips voor als je met je baby op weekend gaat:
Donderdag is het weer tijd voor Janne haar vaccinaties. We zijn blij dat we nog eens op controle mogen want Janne weent de laatste tijd tijdens haar avondflesjes. Waarom weten we niet, het enige wat ik kon ontdekken waren witte bolletjes op haar tandvlees. Al wandelend eten is geen probleem maar als we terug zitten krijst ze het huis bijeen. Gelukkig hebben we heel wat lieve mensen in onze vriendenkring die met ons mee op zoek gingen naar het probleem. Echter is er nog geen uitsluitsel. Ik hou jullie op de hoogte! Bedankt om wekelijks mijn blog te lezen. Vooral na mijn vorige post, die was niet gemakkelijk om te schrijven (vandaar dat het nu wat langer had geduurd). Jullie steun doet heel veel deugd! |